Bir süre önce Boris Becker bir otobiyografi yazdı. Hiçbir yorum almadan Almanca olan bu kitabın bizce en can alıcı noktalarından bir tanesini tüm sporculara ve antrenörlere ders olması bakımından aşağıya alıyoruz.
"1987 yılının ilkbaharında artık dayanamıyordum. Önce hiçbir yan etkisi olmayan uyku haplarına başladım. O zamanlar Davis cup antrenörümüz Prof. Joseph Keur bize bir gün sordu: "Uyku probleminiz var mı ?" Aslında bu bütün atletlerin başındadır. Zinde olabilmek için 8 - 9 saat uykuya ihtiyaç vardır. Ve biz tüm takımdaki tenisçiler planum isimli ilacı kullanmaya başladık.
Başlangıçta beni çok etkiliyordu. Ama çok iyi uyuyordum. İçimizden bir çoğu bu ilaçlara alıştı. Yıllarca bu ilaçla yaşadım. Son zamanlarda vücudum ilaca alıştığından, uyuduktan birkaç saat sonra uyanıyor, yeniden iki ilaç alarak uyuyordum. Yani normal dozun iki mislini.
Ve bu arada doktorlar beni uyarıyor, ilacın reçetesindeki yan etkilerinde "Dikkat bu ilaç psikolojik bağımlılığa yol açar" sözleri de beni etkilemiyordu. Daha doğrusu gerçeği bilmek istemiyordum. Uzun bir süre uyku ilacı olmadan uyuyamadım. Her ay 3 - 4 turnuva, jet - lag, stres, ondan sonra bir boş hafta. Çok zor zamanlarımda aldığım ilaçların etkisini arttırabilmek için biraz da viski içiyordum.
1987'de teniste düşmüş olduğum zor durumdan kurtulmak için her şeyi deniyordum. Ağrı kesici ilaçlar, uyku ilaçları ve viski. Artık ilaçlar beni melankolik bir hale getirmişti. Otel penceresinden dışarı bakıyor, hiçbir şeyi ciddiye alamıyor, üzüntülü bir şekilde dolaşıyordum. Aldığım bu uyku ilaçları yüzünden kaybettiğim maçlar da oldu. Çünkü bazen kendime gelemiyordum.
İlk oğlum Noah'ın doğumundan sonra uyku haplarından kurtuldum. Çünkü, gece zaten oğlumun ağlamalarıyla uyanık kalmak zorundaydım ve artık uyuyamamaktan korkmamaya başladım. Kısacası oğlum Noah beni bu haplardan kurtardı. Bugün artık her fırsatta ve rahat bir şekilde uyuyabiliyorum. Ama o çektiklerimi bir daha yaşamak istemem."

Yavuz Kocaömer  - Milliyet  14.02.2005